“En altijd denk je: wat een virtuositeit, wat een maturiteit, terwijl De Looze
nog altijd maar 27 is. Sommige stukken (zoals ‘Birth to presence’ en ‘The parti-
als’) doen denken aan Facing you, de plaat die superpianist Keith Jarrett opnam
toen hij even oud was al De Looze nu. Dat belooft voor de toekomst.”
Bram De Looze, pianist van het Labtrio, speelt graag met klankkleuren. Op
zijn vorige soloplaat experimenteerde hij met drie oude piano’s. Dit keer kiest
hij voor de Chris Maene Straight Strung Grand Piano, gebouwd volgens histo-
risch ‘rechtsnarige’ recept, met geluid dat de diverse klankregisters beter tot
hun recht laat komen. In elk intense eigen stukken speelt De Looze hier muziek
die het midden houdt tussen jazz, klassiek en improvisatie – zoals ook Uri Caine
en Jason Moran dat doen, ongetwijfeld inspiratiebronnen van de West-Vlaamse
pianist. Het zijn eigenzinnige stukken, die getuigen van gedurfde artistieke keu-
zes. En altijd denk je: wat een virtuositeit, wat een maturiteit, terwijl De Looze
nog altijd maar 27 is. Sommige stukken (zoals ‘Birth to presence’ en ‘The parti-
als’) doen denken aan Facing you, de plaat die superpianist Keith Jarrett opnam
toen hij even oud was als De Looze nu. Dat belooft voor de toekomst. (pdb)
