[Album Review] MUSICZINE | Bram De Looze – Colour Talk

Eén van de meest getalenteerde artiesten van de nieuwe generatie, daartoe kunnen we pianist en veelvraat binnen het jazz en aanverwante stijlen Bram De Looze zeker en vast rekenen. De man is dus niet alleen van zeer veel markten thuis, hij bracht recent een soloplaat op de markt. ‘Colour Talk ‘ is een titel die de lading dekt. Uit het album blijkt nog maar eens wat voor een veelzijdige pianist de man toch is. Hij bespeelt dat instrument niet, hij leeft het.

“Tu Vois” is een openingssong die je ademloos doet wegzweven. De bezwerend mooie pianoklanken ontroeren je en doen een gemoedsrust over jou neerdalen waaruit ontsnappen onmogelijk blijkt. Niet dat we dat willen doen, want je hart wordt op een bijzondere kleurrijke wijze op zoveel plaatsen geraakt door Bram’s magische virtuositeit. Song na song trekt Bram De Looze een klankentapijt open dat zoveel kanten uitgaat, zonder geluidsmuren af te breken, maar wel door gevoelige snaren te raken op uiteenlopende plaatsen. “Obstacle” en “Dream Box” bevatten stukken van intimiteit, maar ook onderdelen waar echter wel degelijk wordt geflirt met geluidsmuren doorbreken. Dat laatste maakt deze schijf nog het meest bijzonder. Bram De Looze brengt je tot rust, maar doet ook je trommelvliezen trillen. Zo intensief gaat hij tewerk.

Die bijzonder hypnotiserende inwerking op ons gemoed wordt verdergezet bij “Dream Box” – wat een droom box gaat er hier weer open – “Dual Puzzle” en “Hypnosis”. Eén van die songs waarbij je inderdaad letterlijk wordt gehypnotiseerd en totaal verweesd achterblijft in de hoek van de kamer.
Bram straalt op een podium met een glimlach op de lippen zoveel spelplezier uit dat je er gelukkig van wordt. Op deze soloschijf  ‘Color Talk’ doet hij echter net hetzelfde. Je zodanig gelukkig maken dat je als aanhoorder niet meer terug wil keren naar de harde realiteit. Elke song zit doordacht en met een zodanig vernuft in elkaar dat dit zelfs onmogelijk blijkt. Afsluiter “Circa” bezorgt je die laatste krop in de keel, waarna je een traan wegpinkt met een glimlach op je lippen. Zo intensief genoten wij van deze pianomagie die Bram De Looze op deze ‘Colour Talk’ tentoon spreidt.
Het is bijzonder intrigrerend hoe Bram De Looze als pianist voortdurend schippert tussen die  dunne lijn van ingetogenheid en melodieus weerbarstig, zelfs ruw wakker schudden , op deze ‘Colour Talk’. Je ziet en hoort op deze zeer visuele plaat dan ook alle kleuren van de regenboog. Enerzijds word je dus tot rust gebracht, anderzijds voel je een lava van geluiden opborrelen waardoor een vulkaanuitbarsting dreigt te ontstaan. Dreigt, want net op tijd brengt hij terug rust binnen die chaos.

Het voortdurende variëren tussen die uiteenlopende aspecten en emotionele gewaarwordingen is al vele jaren de reden waarom we vallen voor deze getalenteerde pianist en muzikant. Met deze ‘Colour Talk’ zet hij nog maar eens in de verf waarom. Een dikke tien op tien dus, en alvast een kandidaat voor schijf van het jaar in onze eindejaarlijst, ook al is het nog maar maart en zijn we nog niet halfweg …