STOOMBOOT (ft. TUUR FLORIZOONE, CHRISTOPHE DEVISSCHER)

STOOMBOOT, TUUR FLORIZOONE & CHRISTOPHE DEVISSCHER *

*Music by Stoomboot is in Dutch, so this page is in Dutch as well

Al 15 jaar hangt Stoomboot rond in de coulissen van de Vlaamse cultuur. Met een halve lach en een traan kijkt hij naar de wereld. Aan het begin van zijn carrière was die blik op zichzelf gericht: een romantische jongeman op zoek naar een lief. Op ‘Stoomboot’ (2014) ontpopte hij zich tot een meesterverteller over vrouwen die hij niet kon krijgen. Hij werkte samen met Kommil Foo en werd genomineerd voor een MIA.

Op Storm (2016) zette hij zijn melancholische vaart voort. Tegelijk ontmoette hij de liefde van zijn leven. Zijn blik op de wereld verruimde. Op ‘Zwarte doos’ (2018) maakte het lonken naar een relatie plaats voor leven in een relatie. Tijdens het maakproces sijpelde de wereld beetje bij beetje binnen: zo kregen ook de aanslagen in Maalbeek en het eerste presidentschap van Trump een prominente plaats.

Ondertussen studeerde Niels Boutsen, want zo heet de boot, af als geschiedkundige en belandde in het onderwijs. Daar groeide het idee van ‘Omdat we naar de zee stromen’ (2020), een conceptalbum over de tijd en hoe die voor iedereen anders tikt. Dat gold voor zijn leerlingen, maar evengoed voor zijn vrouw die door een burn-out werd geveld en zijn grootouders, waar hij te weinig op bezoek ging. Stoomboot wilde meer dan muziek alleen en maakte een theatervoorstelling over hetzelfde thema. Hij vertelde de verhalen, zong wat hij te zingen had terwijl Wide Vercnocke live op het podium met gigantische houtskooltekeningen verbeeldde waar het over ging.

En beetje bij beetje kwam de tiende verjaardag van Stoomboot in zicht. Hij besloot terug te kijken op 4 albums door te doen wat hij het beste kan: vertellen met een gitaar. ’10 jaar Stoomboot’ (2021) nam hij live op in de AB in Brussel. In zijn eerste decennium maakte Stoomboot ook een aantal zijsprongen. Zo bracht hij een ode aan het Franse chanson, dat hem inspireerde te doen wat zij deden, met ‘Mr. Bateau’ (2019) en bracht hij poëzie en jazz tezamen in het project ‘Zandland’ (2019). En passant maakte hij de single ‘Ze leest zo mooi verkeer’ (2022) met Raymond van het Groenewoud en ging hij samen met zijn vrouw op tour met ‘Het is zoeken‘ (2024), een voorstelling over het prille ouderschap en wat dat met een mens kan doen.

Na 10 jaar op de planken dacht Niels: ‘Wat nu?’. Nog een plaat? Jazeker. Hij belde Tuur Florizoone (accordeon) en Christophe Devisscher (contrabas): twee muzikanten waar hij altijd al mee wilde werken en die hij doorheen de jaren vol bewondering op allerlei podia aan het werk zag. ‘Of ze samen iets wilden maken?’. ‘Ja hoor.’

‘Een heel leven‘ (2025) is opnieuw een conceptalbum. Dit keer over de ondoorgrondelijke wegen van het bestaan. De titel verklapt veel: een muzikale wandeling langs wat Niels’ leven had kunnen zijn, maar helemaal niet werd. Soms wegen keuzes die geen keuzes lijken veel zwaarder door dan gedacht. De plaat werd live in de studio opgenomen. Zet ‘m op, de drie heren staan in gedachten voor je en vertellen een verhaal.